برخی هابرای یک اگهی دست به برادرکشی میزند/درفصل برداشت گوجه نشریات نایاب میشوند/عاقبت پذیرفتم که زمین به دورخورشید نمی چرخد

محمد حسین رفیعی را فعالان رسانه ای هرمزگان به خوبی می شناسند.شاید وی را بتوان بعد از مرحوم کرمی یکی از پیشکسوتان و اولین های عرصه ی اطلاع رسانی در هرمزگان نامید که از سال ۱۳۶۴ در هرمزگان فعالیت رسانه ای کرده است ولی با توجه به برخی مشکات هم اکنون ترجیح داده که فعالیت مطبوعاتی را از خانه دنبال کند و بیشتر وقت خود را صرف مطالعه نماید.وی توانسته بود با راه اندازی اولین ماهنامه طنز در استان بنام “تلخک” از دست مرحوم “گل آقا” لوح تقدیر بگیرد.در ادامه ی سلسله گفتگوهای هرمزگان تودی در خصوص مشکلات نشریات استان هرمزگان در گام سوم به سراغ محمد حسین رفیعی رفتیم.

به عنوان اولین سوال اگر لطف بفرمایید خودتان را معرفی بفرمایید ممنون میشیم

بنده حسین رفیعی هستم و سال۶۴ با شروع انتشار صبح ساحل کارمن هم در عرصه ی مطبوعات شروع شد.تا سال۷۸ در تمام سرویسهای صبح ساحل کارکردم و سال۷۹ امید ساحل به صاحب امتیازی مرحوم کرمی مجوز فعالیت و انتشار گرفت و من بعنوان سردبیر به امید ساحل پیوستم.امید ساحل اولین نشریه رنگی در استان هرمزگان بود که شنبه ها ۸ صفحه ای و چهارشنبه ها در ۱۲ صفحه منتشر میشد.سیاست ما حمایت نه از چپ بود نه راست.از هر کار خوبی که در استان هرمزگان انجام می شد حمایت و هر کار بدی را نقد میکردیم.البته بیشتر رسانه ی انتقادی بودیم برای همین در طول ۸ سال فعالیت ۵ بار توقیف و با شکایت ها به دادگاه رفتیم و عاقبت در مهر۸۵ به علت مشکلات فراوان تعطیل شدیم.

ما اولین ماهنامه طنز در استان بنام تلخک را هم منتشر میکردیم و ۳۰ شماره نیز از تلخک را ارائه دادیم.من از مرحوم گل آقا لوح تقدیر گرفتم اما متاسفانه سیاسیون تحمل طنز های تلخک را نداشته و تحت فشار ، تلخک را تعطیل کردم.

ما در دولت آقای خاتمی فعالیت خود را آغاز کردیم در دولت آقای محمود احمدی نژاد تعطیل شدیم.متاسفانه احزاب چپ و راست از ما به دادگاه شکایت کردن و فشارهای بسیار زیادی را تحمل کردیم.

بعد از امید ساحل به دانشگاه آزاد رفتم  و بعنوان مشاور فرهنگی فعالیت کردم.در آنجا هفته نامه خلیج فارس را تاسیس و راه انداری کردم و ۴سال بعد به سازمان نظام مهندسی رفتم و ماهنامه برکه را راه اندازی کردم.مدتی هم سردبیر ارمغان بودم.در امید ساحل بیشتر توجه ما معطوف به مشکلات مردم و جامعه بود و کمتر اخبار ادارات را پوشش میدادیم برای همین ما را دوست نداشتن و ما هم اهمیت نمی دادیم.

انصافا فروش و آگهی خوبی هم داشتیم.در طول امید ساحل که ۴۷۵ شماره هم منتشر شد افزون بر ۲۰۰۰ سرمقاله طنز ، گزارش و….تولید کردیم.

اولین شب شعر طنز را با حضور اعضای گل آقا سال ۸۲ با همکاری استاد راشد انصاری برگزار کردیم و اولین نمایشگاه کاریکاتور با موضوع اعتیاد در معبد هندوها و۴سال پیاپی نمایشگاه عکس خبری در حمام گله داری برگزار کردیم.

اگر بخواهیم مشکلات نشریات استان هرمزگان را دسته بندی کنیم ، اولین مشکلی که به نظر شما بیشترین تاثیر منفی به روی فعالیت حرفه ای نشریات دارند چیست؟

عمده مشکلات مطبوعات استان تعداد بیش از نیاز، حضور افراد بی تجربه و نداشتن شجاعت است.البته نگاه کاسب کارانه ، وابسته بودن به دوایر دولتی ، مدیران مسئول دولتی و چند شغله ، عدم انسجام صنفی و نداشتن سواد مطبوعاتی را میتوانم از مشکلات مطبوعات استان نام ببرم.

بدون شک آمار بالای مطبوعات برای دولتها نشان دمکراتیک و آزادی در دنیا محسوب میشود.از همین رو دولتها در صدور مجوز دست و دل باز هستند.اما مثلا در صدور مجوز نانوایی یا…سختگیر هستند.

امروز تمام نشریات استان بدهکار هستند و آنهایی نیز که بلد بودن از طریق جریده خود زور گیری و خفت گیری کنند توانستند به پست و مقامی برسند و سیبیل خود را چرب کنند و باقی را هم خودتان میدانید ، دور خودشان تاب میخورند و برای یک اگهی دست به برادر کشی میزند.

راه حل بیرون رفتن از این مشکلاتی که عنوان کردید چیست؟

باید از جراید تعریف و قالب استانداردی منطبق با هر منطقه تدوین شود و افراد برای ورود به عرصه مطبوعات دارای شرایطی ویژه باشند.باید ارکان جراید تعریف و تصویب شود و چارچوب قانونی و منظم نوشته شود و اینطور نباشد که افراد از سر بیکاری یا وابستگی بشوند ژورنالیست.

نباید جراید جزیره ای عمل کنند.تمام صنوف دارای قانون و مقررات هستن اما جراید که مثلا رکن ۴ قانون اساسی هم هستن  صنوف ندارند.باید دولتها از دخالت در جراید دست بر دارن.البته اگر نشریات قوی باشند و وزنه و جایگاه داشته باشن و دستشان پیش دولت دراز نباشد دولتها هم کمتر دخالت میکنن.

متاسفانه با یک نگاه به نشریات استان خواهید دید که چقدر تلاش در جهت تولید صورت میگیرد.به تعداد اندک اهل قلم داریم که در خیل کپی پیس ها و بولتن های ادارات مفقود شده اند.نشریات غالبا روی دکه ها مانده است و صرفا در فصل برداشت گوجه فرنگی نایاب میشوند.باید نشریات مطابق جمعیت هر استان مجوز بگیرند و تابع شرایط ویژه ای نیز باشد.

کیفیت ، تولید تنوع مطالب از شاخصه های مهم باید باشد و اگر کسی نتواند خوب تولید کند برای جلوگیری از اسراف کاغذ محض رضای خدا تعطیل شود.در لیگ فوتبال شرایط خاص حاکم است و همچنین نمایندگان بر مبنای جمعیت است پس چرا مبنای مجوز دادن به نشریات نباشند!

این روزها شاهد اختلافات بسیار زیادی در حوزه ی رسانه های مکتوب هستیم ، به نظر شما چرا این مشکلات به وجود آمده ؟

مشکلات ریشه در تاریخ دارد.متاسفانه بعضی آقایان با خودشان هم دعوا دارند.اگر کارنامه خدمات ایشان بررسی شود ملاحظه خواهید کرد که هر کجا این جنابان بودن علم مخالفت روی دوش اینا بوده و هست.

این حضرات غیر از خودشان کسی را قبول ندارند و از آنجایی که در جامعه مقبولیت ندارند برای دیده شدن دایما غمزه میایند و آب انبار خراب میکنند.

روزی که نشریه امید ساحل توقیف شد یکی از همین حضرات با خوشحالی به من گفت حالا آگهی های شما به ما میرسد.این افکار هنوز در ذهن اینان رسوب دارد و با همین تفکر در حال ادامه دادن هستند.

از آنجایی که من قدیمیترین هستم پرونده شیطنت های اینان را یاد دارم و تا این افراد هستن ،وضع همین است مگر اینکه خدا هدایت شان کند.بخشی دیگر از مشکلات هم سو مدیریت اداره ارشاد در ادوار حال و گذشته بوده و حضور افرادی که حتی یک بار هم قانون مطبوعات را مطالعه نکرده اند.

راه حلی برای خروج از این مشکلات پیشنهاد دارید ؟

حضور و ورود افراد آگاه به حرفه جراید ، درجه بندی نشریات ، رعایت سقف و برگزاری کلاسهای آموزشی برای اهالی رسانه بهترین پیشنهادی است که میتوانم در این برهه ی زمانی ارائه کنم.

عملکرد مدیرکل فرهنگ و ارشاد رو در بخش مطبوعات چطور ارزیابی می کنید؟

متاسفانه بجز چند مورد استان از لحاظ مدیر ارشاد بد اقبال بوده.بعضا افرادی شدند مدیر کل که تنها کت پوشیدنشان در تابستان شبیه سایر مدیران بود و هست. باید از بعضی نمایندگان گله کرد که افراد را تحمیل کردن ، شما از سایر گروههای مرتبط با ارشاد سوال کنید تا ملاحظه شود چه معجون هایی بر صندلی مدیر تکیه زدند.البته مدیران کارآمد هم داشتیم.این بخت سیاه که خانه مطبوعات را گرفته عمده اش از همین مدیران بوده  و هست .بعضی از این افراد حتی سابقه یکروزه مدیره  یک گروه در تلگرام هم نداشتن اما شدن مدیر! همین انتخابات اخیر خانه ی مطبوعات شاهکار مدیریت  و اجرای مقررات بود که استحقاق اسکار هم داشته اند.

چقدر به شغلتون علاقه دارید ؟ بزرگترین مشکلی که در این شغل برای شما پیش آمده چیست؟ من از کار دولتی دست کشیدم که بشوم حداقل حسنین هیکل ، اما به علت دید تنگ برخی مسئولان شدم مشتری دایم دادگاه.متاسفانه فضای برخی مدیران آنقدر ملتهب است که نقد و تحلیل خبر، دشمنی با خدا محاسبه می شود برای همین فعلا درخانه مشغول مطالعه هستم.من در طول ۸سال سردبیری ۵ بار با بهانه های متفاوت و با شکایت های متفاوت به دادگاه رفتم و عاقبت پذیرفتم که زمین به دور خورشید نمی چرخد.

با همه ی این مشکلات و درد و دل هایی که دارید ، آینده ی نشریات استان هرمزگان رو چطور می بینید؟

اگر به همین وضع ادامه دهند یکی بعد از دیگری تعطیل میشوند.

اگه بخواید یک مطلب خیلی انتقادی در استان هرمزگان کار کنید ، این مطلب در چه خصوصی است؟

عدم استفاده بهینه اقتصادی ، فرهنگی و…از نعمت بزرگ دریا.

خدمات دولت تدبیر و امید را چگونه در کشور و استان ارزیابی میکنید؟اگر قرار به نمره دادن باشد به عنوان یک فعال رسانه ای در هرمزگان چه نمره ای به دولت در کشور و استان میدهید؟

دولت در ارتقاع سطح زندگی مردم چندان موفق نبود.در حالی که دولت مدعی است که تورم را کنترل کرده اما هزینه زندگی و مایحتاج مردم افسار گسیخته است.مدارس علیرغم قانون اساسی پولی شده ، برجام اثری در زندگی مردم ندارد .به اعتقاد من دولت جناب آقای روحانی به وعده هایش عمل نکرده. نمره من از۲۰به دولت ۱۰ میباشد.دولت بیشتر به خارج توجه دارد حال اینکه باید روی داخل تکیه کرد.

شتاب علمی ما کند شده.بیکاری سر جایش است و مردم نسبت به قبل فقیر تر شده اند.البته در حوزه بهداشت کارهای خوبی شده اما کاستی های سنوات قبل سرجایش است.

علیرغم  تلاش امورخارجه هنوز غرب با ما زاویه دارد و در مذاکرات  برجام پبش بینی های دولت درست از آب در نیامد و آمریکا ما را بازی داد  و این حرکت آمریکا گوشزد شده بود.

آقای روحانی باید رو به داخل کند و مردم را محور قرار دهد.فساد اداری هنوز فعال است مردم در ادارات سرگردان هستن و متاسفانه آنگونه که گفته شد دولت با مردم شفاف نیست و قابل ذکر است که دولتهای قبل هم نبودن.

حرف آخرتون چی هست؟

تشکر از محبوبت شما.من مسئولیت آنچه را گفتم را خواهم پذیرفت.